روز اول

.: به بلاگیکس خوش آمدید :.

بعضی مواقع به این فکر میکنم که کلا قراره یکبار زندگی بکنم. نه بیشتر نه کمتر .این که فقط قراره یکبار زندگی بکنم حس خوبی بهم میده . یادم میندازه که بگم گوربابای دنیا و ادماش تهش منم و تصمیم های زندگیم و تلاشی که برای بدست آوردن خواسته هام کردم . ولی این وسط یک خلأ بین منو این طرز فکر هست و این خلأ خودمم متاسفانه . مثل این که این جمله که میگن انگیزه برای شروع کافی هست همچین هم جمله درستی نیست .گاهی وقتا آدم اونقدر کاری انجام نداده که دیگه به خودش ایمان نداره و حتی انگیزه هم نمیتونه اونو از جاش بلند کنه .ولی باگی نیست چون هنوز امید هست امید به این که اونقدر شجاع هستم که ترس رو بزارم کنار و از نتیجه فارغ از هرچی که هست نترسم .

اصلا گوربابای نتیجه .اصلا این نتیجه چی هست ؟کی میفهمم که نتیجه گرفتم ؟کی میفهمم نتیجه ای که گرفتم درسته یا غلط ؟حالا که فکر میکنم کلمه نتیجه اصلا کلمه قشنگی نیست بلکه کلمه ترسناکیه که باعث میگه آدم از شروع بترسه . پشت کلمه نتیجه یا شکسته یا موفقیت .شکست در چی ؟موفقیت در چی ؟مثل این میمونه که یکنفر  تصمیم بگیره شروع کنه به یادگیری بوکس و حالا موقع یادگیری یک روز مشت میخوره یک روز هم مشت میزنه چندسال بعدم بعد تلاش زیاد می‌ره المپیک و میشه نفر سوم .حالا این وسط طرف با خودش میگه نتیجه چی شد؟ شکست خوردم یا بردم زندگی رو؟هیچکدوم .داداش تو رفتی المپیک . تو الان فارغ از هر نتیجه ای بوکسری الان .بعدم مگه همین یک مسابقست.اصلا مگه زندگی مسابقه هست که برد و باخت معنی داشته باشه .مگه مسیر زندگی من با مسیر زندگی دختر اصغر بقال یکیه که بخوام بگم من بردم اون باخت .تهش خودمم و خودم .خودم از خودم راضی باشم خدا هم راضیه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشنبه: ۱۴۰۳/۸/۲۶ ساعت ۱۲:۳۲

+مرتب کردن اتاقم+حمام رفتن+نوشتن جزوه دانشگاه و یادگیری +رفتن به کافه+ خوندن برای آزمون